Taniec nowoczesny powstaje w zasadzie wszędzie, ale jego pierwsze rozwinięcie nastąpiło w Niemczech tańca wyrazistego w latach dwudziestych do trzydziestych i zostało ujęte w reguły specyficznej techniki. Taniec ten krystalizował się w latach trzydziestych do pięćdziesiątych dwudziestego wieku. Korzystał z elementów folkloru murzyńskiego i indiańskiego. Czołowymi reprezentantami byli Isadora Dunka, Boris Humphrey, Marta Graham, Weidman Charles. W dalszym ciągu obok założeń estetycznych powstają też nowe zasady kompozycji i interpretacji. Uwzględnia się nowoczesną wiedzę możliwości człowieka takie jak techniki rozluźniające czy improwizacja kontaktowa. Taniec w dzisiejszych czasach jest odbiciem mieszających się stylów, konwencji scenicznych i technik. We współczesnych tańcach sięga się do ruchów, gestów i staje się ono po wyabstrahowaniu samowystarczalnym tworzywem danego spektaklu. Podczas tańca łączy się wszystkie formy wyrazu, ekspresji tak aby to co się tańczy zostało przekazane w jak najlepszej formie.
Breakdance
Pierwsza nazwa to breakin’ lub bboying, który wymaga bardzo dobrej kondycji fizycznej oraz wysokiego poziomu poczucia rytmu i w zasadzie jest uprawiany przez młodzież. Nazwy tej użył a międzynarodowej imprezie DJ Kool Herc. Taniec ten powstał w 1969 roku w Bronksie, ubogiej dzielnicy Nowego Jorku. Polega on na wykonywaniu ewolucji akrobatycznych połączonych z rytmicznym tańcem robiąc w ten sposób całość. Innymi słowy jest to przede wszystkim mowa ciała. Do podstawowych kroków Toprocka należą Apache, Salsa Step, Latino Rock, Bogunce Roller Skate Step i Indian Crosover. W tańcu tym są też figury rotacyjne, najbardziej trudna część breakingu, jednak wymagają bardzo dużej sprawności fizycznej, bo są bardzo akrobatyczne. W takich figurach trzeba też użyć odpowiedniej siły i gibkości. Oglądający zachwycają się kunsztem wykonawców, ale aby osiągnąć odpowiedni poziom wymaga to zaparcia i dużo wysiłku. Do głównych Powerów należą w tym tańcu bączek, bańka, śruba, dziewiątka, swiper, bary, dziewiątka na dwóch rękach itd. Sam wygląd jest bardzo przyjemny i budzi podziw dla wykonawcy. Często wykonują je na ulicy czy deptakach przed przypadkową publicznością, ale są też zawody. Podczas takich zawodów sędziowie oceniają też rywalizację w tym tańcu. Do takich rywalizacji należy bitwa określana też jako butelka i kółeczko, która jest formą wyładowania niż rywalizacji.
